Home

Obchody Dnia Sybiraka i odsłonięcie pomnika upamiętniającego zbrodnię katyńską

17 września 2021 r. o godz. 11.00 w Pruszczu Gdańskim odbyły się uroczystości z okazji Dnia Sybiraka i 82. rocznicy napaści sowieckiej na Polskę oraz odsłonięcia pomnika upamiętniającego zbrodnię katyńską.

W nowo wybudowanym parku przy ul. Wita Stwosza w Pruszczu Gdańskim zebrali się przedstawiciele samorządów, służ mundurowych, organizacji kombatanckich oraz szkół, by wspólnie uczcić ofiary represji stalinowskich oraz złożyć wieńce i znicze pod odsłoniętym pomnikiem.

Po przywitaniu zgromadzonych osób przez Burmistrza Pruszcza Gdańskiego Janusza Wróbla, głos zabrał Prezes Związku Sybiraków Jan Mikolcz, autor pomnika prof. Mariusz Białecki oraz Członek Zarządu Powiatu Gdańskiego Zygmunt Rzaniecki.

Po oficjalnych przemówieniach nastąpiło uroczyste przecięcie wstęgi i odsłonięcie pomnika ofiar katyńskich oraz poświęcenie monumentu przez Księdza Prałata Stanisława Ładę.

Uroczystości zakończyło odegranie Hymnu Sybiraków i złożenie kwiatów.

Jeszcze dziś o godz. 17:00 w Domu Wiedemanna przy ul. Krótkiej 6 odbędzie się koncert piosenek 20-lecia międzywojennego i kresowych "Jak za dawnych lat". Wystąpią Anna i Romuald Spychalscy oraz Przemysław Radziszewski. Serdecznie zapraszamy!

17 września obchodzimy 82. rocznicę agresji Związku Sowieckiego na Polskę. Dzień ten po odzyskaniu przez Polskę suwerenności stał się symbolem krzywd doznanych z rąk wschodniego sąsiada. Przez dziesięciolecia prawdę o losach Polaków wywiezionych na wschód i więzionych w sowieckich łagrach pielęgnowali sybiracy oraz ich potomkowie. Po przełomie 1989 r. zdecydowano, że 17 września obchodzony będzie jako Światowy Dzień Sybiraka.

Agresja sowiecka to nie tylko zsyłki, ale w konsekwencji także eksterminacja polskich jeńców wojennych znana jako zbrodnia katyńska. 81 lat temu, 5 marca 1940 r. Biuro Polityczne Komitetu Centralnego Wszechzwiązkowej Komunistycznej Partii (bolszewików) podjęło formalną decyzję w sprawie przeprowadzenia masowego mordu na niewinnych obrońcach Rzeczpospolitej Polskiej przetrzymywanych po agresji Związku Sowieckiego na Polskę w obozach „specjalnych” w Kozielsku, Starobielsku i Ostaszkowie oraz w kilku więzieniach NKWD na terenie przedwojennych wschodnich województw RP.
 
Według wyliczeń podanych w dokumencie z 5 marca 1940 r. plan wymordowania dotyczył: „W obozach dla jeńców wojennych (…) 14.736 byłych oficerów, urzędników, obszarników, policjantów, żandarmów, dozorców więziennych, osadników i agentów wywiadu - według narodowości ponad 97% Polaków. Wśród nich: generałów, pułkowników i podpułkowników - 295, majorów i kapitanów - 2.080, poruczników, podporuczników i chorążych - 6.049, oficerów i młodszych dowódców policji, straży granicznej i żandarmerii - 1.030, szeregowych policjantów, żandarmów, dozorców więziennych i agentów wywiadu - 5.138, urzędników, obszarników, księży i osadników [wojskowych] - 144. W więzieniach zachodnich obwodów Ukrainy i Białorusi przetrzymywanych jest ogółem 18.632 aresztowanych (wśród nich 10.685 Polaków), w tej liczbie: byłych oficerów - 1.207, byłych policjantów, agentów wywiadu i żandarmów - 5.141, szpiegów i dywersantów - 347, byłych obszarników, fabrykantów i urzędników - 465 członków różnorakich k-r [kontrrewolucyjnych] i powstańczych organizacji i różnych k-r [kontrrewolucyjnych] elementów - 5345, zbiegów - 6.127”.
 
W ten sposób bez procesów sądowych i z pogwałceniem elementarnych zasad funkcjonowania cywilizowanego świata przesądzony został tragiczny los tysięcy Polaków uznanych przez Stalina i jego katów za „zatwardziałych, nierokujących poprawy wrogów władzy sowieckiej”. Zbrodniczą operację likwidacyjną rozpoczęto 3 kwietnia 1940 r. Jest ona kwalifikowana jako ludobójstwo.